سایت جذب هیات علمی آخرین اخبار و فراخوان های جذب هیات علمی وزارت علوم ، جذب هیئت علمی وزارت بهداشت و جذب دانشگاه آزاد
مقایسه حقوق اساتید ایرانی با کشورهای همسایه نشان می‌دهد که ایران در این زمینه با چالش جدی روبرو است.
آخرین اخبار جذب هیات علمی و اساتید دانشگاه ها در کانال تلگرامی هیات علمی و یا پیج اینستاگرام اطلاع رسانی خواهد شد…
حقوق بسیار پایین اساتید ایرانی در مقایسه با کشورهای همسایه
به گزارش خبرگزاری ایرنا، اعضای هیات‌علمی دانشگاه همواره جایگاه خاصی بین مردم و دولت‌ها داشته اند. این جایگاه و احترام از دیرباز در تاریخ ایران و از زمان تاسیس نظامیه‌ها در دوران سلجوقیان تاکنون تداوم داشته است.
اساتید دانشگاههای ایران در شرایطی کار می‌کنند که حقوق و مزایای دریافتی آنها نسبت به کشورهای همسایه بسیار پایین‌تر است. با توجه به تورم و افزایش هزینه‌های زندگی، حقوق اساتید نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای اولیه آنان باشد. با فرض نرخ دلار ۵۰ هزار تومان، ارزش حقیقی حقوق‌های دریافتی اساتید به شدت کاهش یافته است.
در حالی که در ایران اساتید با حقوقی معادل چند ۱۰ میلیون تومان زندگی می‌کنند، این مبلغ حتی با توجه به هزینه‌های زندگی متوسط، پاسخگوی نیازهای آنها نیست. برای مثال، اساتید دانشگاههای دولتی و آزاد در رده‌های میانی، معمولاً حقوقی حدود ۲۰ تا ۵۰ میلیون تومان دریافت می‌کنند که با توجه به هزینه‌های روزافزون، بسیار محدود و ناکافی است.
مقایسه حقوق هیات علمی ایران با کشورهای همسایه
برای مقایسه، کشورهای همسایه‌ای نظیر ترکیه، امارات متحده عربی، قطر و عربستان سعودی را می‌توان مثال زد. این کشورها به دلیل برخورداری از منابع اقتصادی بیشتر، حقوق و مزایای به مراتب بهتری برای اساتید دانشگاه‌ها فراهم می‌کنند. در ترکیه، به طور متوسط، یک استاد دانشگاه حدود ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار حقوق می‌گیرد. با توجه به نرخ دلار فرضی، این مبلغ به ریال معادل ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان می‌شود.
در کشورهای حاشیه خلیج فارس نظیر امارات و قطر، اساتید دانشگاه حقوقی بین ۴۰۰۰ تا ۷۰۰۰ دلار دریافت می‌کنند. اگر این مقدار را با نرخ دلار ۵۰ هزار تومان محاسبه کنیم، مبلغی بین ۲۰۰ تا ۳۵۰ میلیون تومان در ماه به دست می‌آید. همچنین، این کشورها امکانات و مزایایی برای اعضای هیات علمی و خانواده‌های ایشان فراهم اورده‌اند که عملا دانشگاههای ما نسبت به این موارد بی‌توجه هستند.
در جدول زیر، درصد حقوق اساتید دانشگاههای ایران نسبت به کشورهای همسایه در شرایط فعلی (با میانگین حقوق اساتید ایران ۲۰ تا ۵۰ میلیون تومان در ماه) آورده شده است. این درصدها تقریبی هستند و بر اساس نرخ دلار ۵۰ هزار تومان محاسبه شده‌اند:
تأثیرات منفی کاهش حقوق اساتید دانشگاه ها بر آینده علمی و اقتصادی ایران
پایین بودن حقوق اساتید دانشگاه‌ها در ایران عواقب علمی قابل‌توجهی برای کشور به همراه خواهد داشت که در صورت تداوم می‌تواند بر آینده علمی، اقتصادی و اجتماعی ایران تأثیر عمیقی بگذارد.
الف) مهاجرت نخبگان و خروج استعدادهای علمی
یکی از مهم‌ترین عواقب پایین بودن حقوق اساتید، افزایش تمایل به مهاجرت است. با کاهش ارزش حقوق‌ها وعدم ارائه امکانات رفاهی کافی، بسیاری از نخبگان علمی و اساتید دانشگاه‌ها به کشورهای همسایه یا سایر نقاط جهان مهاجرت خواهند کرد، جایی که حقوق و مزایای بهتری دریافت می‌کنند و می‌توانند به سطح زندگی بالاتری دست یابند.
این پدیده که به «فرار مغزها» معروف است، موجب می‌شود که ایران بخش بزرگی از سرمایه‌های انسانی خود را از دست بدهد. از آنجا که جایگزینی این نیروهای با تجربه در کوتاه‌مدت ممکن نیست، با خروج این نخبگان، توان علمی کشور در زمینه‌های مختلف کاهش خواهد یافت و در بلندمدت کمبود نیروی متخصص را تجربه خواهد کرد.
ب) افت کیفیت آموزشی و کاهش انگیزه دانشجویان
کاهش حقوق اساتید و تأثیرات اقتصادی آنها، انگیزه و توان علمی آنان را نیز کاهش می‌دهد. این اساتید که تحت فشارهای مالی قرار دارند، زمان و تمرکز کافی برای تحقیق و تدریس باکیفیت نخواهند داشت. همچنین، برخی اساتید برای تأمین هزینه‌های زندگی خود ممکن است به فعالیت‌های غیرآکادمیک روی آورند که این امر، تمرکز آنها را از تدریس و پژوهش دور می‌کند.
دانشجویان نیز از این شرایط تأثیر می‌پذیرند و با کاهش کیفیت آموزشی و ضعف در ارائه دروس مواجه می‌شوند. نبود برنامه‌های تحقیقاتی جامع و علمی برای دانشجویان می‌تواند به بی‌انگیزگی آنها منجر شود و باعث افت سطح علمی نسل بعدی شود.
ج) کاهش تعداد و کیفیت پژوهش‌ها و نوآوری‌ها
یکی دیگر از عواقب پایین بودن حقوق‌ها، کاهش تمایل به تحقیق و توسعه است. اساتید، انگیزه و توان کمتری برای انجام پژوهش‌های جدید و پیشرفته خواهند داشت، زیرا پژوهش‌ها زمان و تمرکز بالایی می‌طلبند که تحت فشارهای مالی ممکن است امکان‌پذیر نباشد. این کاهش در تحقیق و نوآوری به افت سطح علمی و کاهش تولیدات علمی معتبر منجر خواهد شد.
در بلندمدت، نبود پژوهش‌های نوآورانه باعث عقب‌ماندگی علمی ایران در مقایسه با کشورهای منطقه و جهان می‌شود و این موضوع می‌تواند در آینده دسترسی ایران به فناوری‌های نوین و پیشرفت‌های علمی را محدود کند.
د) کاهش اعتبار دانشگاههای ایران در سطح بین‌المللی
پایین بودن کیفیت تدریس و تحقیق به کاهش اعتبار دانشگاههای ایران در سطح بین‌المللی نیز می‌انجامد. دانشگاههای معتبر دنیا، با تکیه بر کیفیت علمی و پژوهشی و همچنین رتبه‌بندی بین‌المللی، اعتبار جهانی خود را کسب می‌کنند. کاهش حقوق و امکانات اساتید به‌طور مستقیم در کیفیت خروجی‌های علمی و رتبه‌بندی‌های جهانی تأثیر خواهد داشت و به مرور زمان، دانشگاههای ایران از دیدگاه بین‌المللی جایگاه خود را از دست خواهند داد.
ه) کاهش رشد اقتصادی و نوآوری ملی
دانشگاه‌ها و مراکز علمی از منابع اصلی توسعه اقتصادی و نوآوری در کشورهای پیشرفته به شمار می‌روند و با پرورش نیروی انسانی متخصص و ارائه پژوهش‌های کاربردی به ارتقای صنایع مختلف کمک می‌کنند. پایین بودن حقوق اساتید دانشگاه‌ها وعدم سرمایه‌گذاری کافی در حوزه آموزش عالی، به کاهش نقش دانشگاه‌ها در رشد و توسعه اقتصادی منجر می‌شود. نبود نوآوری و کاهش ارتباط صنعت با دانشگاه به ضعف در توان رقابتی ایران در بازارهای بین‌المللی نیز خواهد انجامید.
نیاز به اصلاحات حقوقی و حمایتی
با توجه به موارد مطرح شده، نیاز به اصلاحات اساسی در نظام حقوق و مزایای اساتید دانشگاه‌ها محسوس است. در شرایط فعلی اقتصادی، ایجاد سیاست‌هایی برای تطبیق حقوق اساتید با نرخ ارز و هزینه‌های زندگی ضروری است. از طرف دیگر، دولت باید امکانات رفاهی مناسب مانند بیمه درمانی کامل، مسکن ارزان‌قیمت و تسهیلات ویژه برای اعضای هیئت علمی فراهم کند. در شرایطی که کشورهای همسایه به شدت در حال سرمایه‌گذاری در آموزش عالی هستند، ایران نیز باید سیاست‌های حمایتی بیشتری برای حفظ نخبگان و توسعه علمی خود اتخاذ نماید. اعضای هیات علمی سرمایه‌های بزرگ هرکشوری می‌باشند و ضروری است دولتمردان دولت چهاردهم که خوشبختانه برخی از آنها از خانواده بزرگ اعضای هیات علمی می‌باشند به این مشکل بزرگ ورود کارشناسانه داشته و این ورود با خروج برنامه‌ای قابل اجرا برای حل آن باشد.
افزایش و ترمیم حقوق اساتید دانشگاه‌ها در ایران نه تنها یک ضرورت اقتصادی، بلکه یک نیاز استراتژیک برای حفظ و ارتقای سطح علمی کشور است. در حالی که کشورهای همسایه با ارائه شرایط مناسب، نخبگان علمی خود را حفظ می‌کنند، عدم اصلاحات در این زمینه در ایران می‌تواند به خروج نخبگان و افت علمی کشور منجر شود. با توجه به نرخ ارز و مقایسه شرایط کشورهای همسایه، افزایش حقوق و بهبود شرایط اساتید دانشگاه‌ها به‌عنوان یک ضرورت اساسی باید مورد توجه قرار گیرد. این امر نه تنها باعث بهبود شرایط معیشتی اساتید می‌شود، بلکه زمینه‌ساز توسعه علمی و جلوگیری از مهاجرت نخبگان خواهد بود.
حقوق یک عضو هیت علمی با مدرک دکتری هرگز نباید از مثلا هیچ کارمند وزارت نفت یا هیچ وزیر ی کمتر باشد اگر می خواهید کشور ت رشد کند
واقعا تاسف داره که به اساتید توجه نمیشه. الان خیلی از همکاران بنده دنبال وام مسکن ۲۳% هستند که بتونن یک خونه چند متری بخرن! بعد انتظار کیفیت بالا و پژوهش برجسته هستند که مبادا رتبه علمی کشور در بین دانشگاههای آسیایی و خاورمیانه پایین بیاد. بنده میدونم خیلی از اساتید تازه وارد دانشگاههای شهر تهران که از همکلاسیهای خودمون بودند رفتند از ایران. دوستانی که زمان تحصیل خودشون هم واقعا میگم براحتی میتونستن پذیرش از دانشگاههای امریکا و کانادا بگیرند، اما موندن که به نوعی خدمت کنند به کشور اما الان نتونستن دوام بیارن. چون نمیشه واقعا با۳۰ تومن در تهران زندگی کرد و اجاره خونه هم داد!
اگر به توسعه ی علمی وفرهنگی کشور فکر می کنید حتما به دانشگاها واساتید آن توجه خاص داشته باشید اساتید دانشگاه عموما نخبگان این کشور هستند هر چه می توانید به آنها از هر نظر برسید واحترام کنید تا انشالله شاهد پیشرفت علمی کشور باشیم
اساتید به یکی از فقیرترین قشرها دارن تبدیل میشن. همکارا مرتب دنبال وام های درصد بالا هستن تا امرار معاش کنن. بخاطر همین مهاجرت زیاد شده و همینطور تغییر شغل
حقوق فعلا به کنار هنوز بعد از ۲ سال کد استخدامی روندادن یعتی دو سال ماهی یک میلیون میدن اون وقت دنبال افزایش حقوق …. کد استخدامی رو اول بدند